oplossingsgerichte therapie

Oplossingsgerichte therapie :

Sommige therapierichtingen zijn gericht op het uitdiepen van (alle mogelijke) problemen . Dat kan lang duren.

Oplossingsgerichte therapie is op zoek gaan naar de eigen oplossingen van de patiënt. Dit zijn meestal de uitzonderingen op de problemen . (Vb : Als de alcoholist niet drinkt.)
Vermits deze oplossingen van de patiënt zelf komen, wordt weerstand vermeden. Problemen die niets te maken hebben met de symptomen worden niet (direct) besproken, waardoor patiënt sneller tot het symptoomverwekkend probleem komt, en dit leert oplossen.
Er wordt een toekomstprojectie gesimuleerd zonder het probleem waarvoor de patiënt consulteert.
Dat zijn dan de doelstellingen van de patiënt, waarvoor hij hulp komt zoeken.

Er wordt heel veel aandacht besteed aan wat nog wel goed gaat, wat patiënt wel kan, hierdoor vergroot het zelfvertrouwen van de patiënt, en krijgt hij een meer positieve kijk op de realiteit.
Vooral voor alcoholisten ,en depressieve patiënten is dit zeer belangrijk.

Er wordt steeds rekening gehouden met het feit of de patiënt al dan niet een hulpvraag heeft voor een bepaald probleem.
Vb1 Alcolieker ziet zijn drinken niet als een probleem, maar wil wel van het gezaag van zijn vrouw over die « enkele pintjes » af.
Vb2 Patiënt wil van zijn angstaanvallen verlost worden, maar wil niet over zijn huwelijksproblemen praten. Indien gepraat wordt over een probleem waar patiënt geen hulpvraag voor heeft, ontstaat er weerstand, haakt patiënt soms (vaak) af.
Als patiënt geen hulpvraag heeft voor een bepaald probleem, wordt er een kader gecreëerd waarin die hulpvraag wel kan ontstaan, of wordt er gezocht naar andere hulpvragen.
Voor vb1 : « Hoe geraak ik van het gezaag van mijn vrouw af, zorg ik ervoor dat ze mij niet verlaat ? » Dat is door niet meer te drinken. Zo bekomt men onrechtstreeks , zonder weerstand het beoogd resultaat.)

Als patiënt een hulpvraag heeft voor een bepaald probleem, wordt er gezocht naar uitzonderingen op het probleem. Dit zijn de oplossingen, «eigen resources » die patiënt reeds zelf heeft.
Vb1 Patiënt drinkt niet als hij in aangenaam gezelschap is ; dan stimuleren wij hem tot meer sociale contacten. Vb 2 Alcoholieker drinkt niet als hij ontspannen is ; dan zoeken wij met hem wat hem doet ontspannen. Deze oplossingen heeft hij dus reeds in zich , zodanig dat ze vlot geaccepteerd worden, in tegenstelling tot de « opgedrongen » oplossingen die vanuit de therapeut komen .

Heeft patiënt zelf niet genoeg resources , dan worden ze aangeleerd.
(Vb RET, assertiviteit, Ontspanningstechnieken, communicatievaardigheden,…)
Maar dat zijn resources waar de patiënt van inziet dat ze hem van nut kunnen zijn ; vermits hij uit het gesprek begrepen heeft dat hij vb niet drinkt als ( de uitzondering op het probleem ) vb1 hij ontspannen is, of vb2 als hij zich minder zorgen maakt over onbelangrijke zaken (RET). Dus wil patiënt van vb1 wel meer ontspannen zijn, maar zijn vaardigheden op dat terrein zijn niet groot genoeg. Hij wil (bijkomende ) ontspanningstechnieken leren, want hij kan niet midden in een vergadering een grote boswandeling gaan maken (wandelen is een eigen resource).

Zo kan men de therapie veel korter houden . (Vandaar de naam « Brief therapy ».) Gezien patiënten hun therapie gemiddeld slechts 8 sessies volhouden, is het kort houden van een therapie belangrijk. Zo creëert men ook geen afhankelijksrelatie , de patiënt wordt gestimuleerd tot zelf zoeken van oplossingen, het wordt niet door de therapeut voor hem gedaan.
Het aanleren van nieuwe vaardigheden kan natuurlijk langer duren : ontspanningstechnieken en voornamelijk RET leert men niet zo snel. (zie verder) Hierbij kunnen groepslessen de motivatie vergroten.

De eigen vrijheid van keuze van de patiënt staat centraal in de oplossingsgerichtetherapie .

De oplossingsgerichte werkwijze bij stresslabo de kapstok waar alle andere gebruikte technieken op passen. Staat de patiënt niet in de klantpositie voor vb RET omdat hij vindt dat het zijn baas is op het werk die al zijn problemen veroorzaakt, en dat hij daar zelf geen invloed op heeft, dan wordt er niet over RET gesproken, ook al zou patiënt daar heel veel baat aan hebben. Er worden dan andere wegen gebruikt die patiënt wel als een oplossing ziet, later worden er misschien nog wel RET technieken aangeleerd ;
« De menselijke geest is als een parachute, hij werkt alleen als hij openstaat . »
(Chinees spreekwoord. )